Stel je eens voor….
Stel je eens voor
dat ik niet meer bang ben,
dat ik me overgeef aan de stroom van het leven,
dat ik iedere angst
dat ik iets niet aankan
achter me laat,
dat ik geen preventieve maatregelen meer neem
geen verbeteringsprogramma’s meer volg,
niet meer eindeloos doorneem
of alles wel goed is gegaan,
maar er volledig op vertrouw
dat het leven me ieder moment
precies geeft wat ik nodig heb,
dat ik ieder moment
precies ben
wie ik moet zijn.
Stel je eens voor
dat ieder schuldgevoel verdwenen is,
alle schaamte,
alle verontschuldiging
dat ik ben
zoals ik ben.
Stel je eens voor
dat ik precies kan voelen wat goed voor me is,
dat er geen onderscheid meer is
tussen mij en het leven,
dat ik mezelf kan blijven
terwijl ik naar een ander kijk,
dat ik mijn impulsen weet en volg,
dat ik mijn grenzen voel,
beide voeten stevig op de grond,
dat ik alleen nog maar
ben wie ik ben,
mijn leven leef.
Stel je eens voor
dat alle twijfels aan mijzelf verdwenen zijn,
dat ik alleen nog maar
voel wat ik voel,
denk wat ik denk,
doe wat ik doe.
Stel je eens voor
dat mijn behoedzaamheid verdwenen is,
dat ik me in het leven gooi,
durf te surfen
op de top van de golf,
genietend
alle remmen loslaat,
volledig laat zien wie ik ben,
stralend,
zonder enige terughouding.
Stel je eens voor dat ik rust kan vinden in het doen,
dat de stemmen in mijn hoofd eerbiedig zwijgen,
dat ik uitrust terwijl ik bezig ben,
dat ik alle stress vergeet
dat ik alleen nog maar hier en nu
ben,
een prachtig gevoelig mens,
al helemaal goed,
vol vertrouwen in het leven.
Marian van den Beuken (uit: Hooggevoeligheid als uitdaging)